بسم‌الله الرحمن الرحيم
جزوه‌اي كه در پيش روي همشهريان گرامي قرار دارد، مروري است كوتاه بر تاريخچة زادگاهمان داريان كه پس از اظهارنظر احتمالي افراد ذي صلاح، به عنوان كتابي مستقل به چاپ خواهد رسيد. انشاءالله.
پيشگفتار
در سالهاي اخير بعضي از همشهريان اديب و فرهنگ دوست مقيم تهران دست به چاپ و نشر نوشته‌هايي زده‌اند كه هريك به نوبة خود يك سلسله رويدادها و آثار فرهنگي و اجتماعي، و نيز سابقه تاريخي زاد و بومشان رادر آنها مورد بحث قرار داده است. قصد و نيت چنين ناشراني كه خود نشاني از علاقه (حب‌الوطن من الايمان) آنان به شمار مي‌رود. آگاهي و توجه دادن ما شهرستانيهاي شهر نشين و دور از وطن، به زادگاه و ميراث فرهنگي و اجتماعي نياكانمان است كه متأسفانه زرق و برق تهران نشيني آنچنان ما را مفتون و مشغول خود نموده كه فرصتي براي شناخت آثار علمي و ادبي شخصيت‌هاي بزرگ و نيز اعمال مردان نيكوكار و خادمين به وطن و ملت را براي ما باقي نگذاشته است.
تأليف و تنظيم چنين نوشته‌هايي براي نسل جوان دورافتاده از وطن و جدا شده از آداب و رسوم و زبان مادري و اصالت قومي خود، دريچة روشني است كه مي‌تواند فكر و انديشة آنان را مثل چراغ راهنما به تاريخ فراموش شده و گم گشتة نياكان رهنمون سازد.
شايد به همين جهات و همين ايدة انديمندانه است كه برخي از همشهريهاي علاقمند و مشتاق به زادگاهمان، از حقير خواسته اند كه مجموعه‌اي از آثار و اتفاقات و وقايع چهار ديواري خودمان داريان فراهم نمايم، تا بتوانند در حال فراغت گوشة‌چشمي به روزگار گذشتة نياكان بياندازند و اندكي حسرت دور ماندن از وطن را از اين طريق التيام بخشند.
هركسي، كو دورماند از اصل خويش باز جويد روزگار وصل خــــويش
بايد اذعان كنيم كه اين پيشنهاد اصولي و عقلائي همشهريان دورانديش جهت اگاهي نسل كنوني دور مانده از اصالت نسبي و سببي و تاريخ غبار گرفتة جامعه مان امر بسيار ضروي و سودمندي است. و مي‌تواند تا حد زيادي اوضاع و احوال قوم و تبارمان در قرون گذشته را به آيندگان انتقال بدهد.
لازم به تذكر است كه عدم آشنايي هر جامعه به ميراث فرهنگي و اجتماعي نياكان و زادگانن شان و انقطاع از روابط سببي و نسبي خود، باعث پراكندگي و بي هويتي در سطح اجتماع خواهد بود و برعكس آشنايي با تاريخ و آداب و رسوم و زبان و مليت هر قوم كه اصل و اساس همبستگي است، باعث اتحاد و اتفاق و رشد شخصيت و هويت و معروفيت و غرور ملي گشته اعتماد به نفس فردي را نيز به وجود مي‌آورد.
به همين منظور نگارنده با توجه به خواست و علاقة‌همشهريان عزيز در صدد برآمدم كه شمه‌اي از خاطرات و مسموعات موثق و نوشتارهاي مستند خود را كه از سالهاي دور و دراز جمع‌آوري نموده در اوراق پراكنده يادداشت نموده‌ام، سرهم بندي كرده به صورت مجموعه‌اي به نام «كوله بار خاطرات» تقديم همشهريان علاقمند به وطن بنمايم. تا چه قوبل افتد و چه درنظر آيد.
پيشگفتار
در سالهاي اخير بعضي از همشهريان اديب و فرهنگ دوست مقيم تهران دست به چاپ و نشر نوشته‌هايي زده‌اند كه هريك به نوبة خود يك سلسله رويدادها و آثار فرهنگي و اجتماعي، و نيز سابقه تاريخي زاد و بومشان رادر آنها مورد بحث قرار داده است. قصد و نيت چنين ناشراني كه خود نشاني از علاقه (حب‌الوطن من الايمان) آنان به شمار مي‌رود. آگاهي و توجه دادن ما شهرستانيهاي شهر نشين و دور از وطن، به زادگاه و ميراث فرهنگي و اجتماعي نياكانمان است كه متأسفانه زرق و برق تهران نشيني آنچنان ما را مفتون و مشغول خود نموده كه فرصتي براي شناخت آثار علمي و ادبي شخصيت‌هاي بزرگ و نيز اعمال مردان نيكوكار و خادمين به وطن و ملت را براي ما باقي نگذاشته است.
تأليف و تنظيم چنين نوشته‌هايي براي نسل جوان دورافتاده از وطن و جدا شده از آداب و رسوم و زبان مادري و اصالت قومي خود، دريچة روشني است كه مي‌تواند فكر و انديشة آنان را مثل چراغ راهنما به تاريخ فراموش شده و گم گشتة نياكان رهنمون سازد.
شايد به همين جهات و همين ايدة انديمندانه است كه برخي از همشهريهاي علاقمند و مشتاق به زادگاهمان، از حقير خواسته اند كه مجموعه‌اي از آثار و اتفاقات و وقايع چهار ديواري خودمان داريان فراهم نمايم، تا بتوانند در حال فراغت گوشة‌چشمي به روزگار گذشتة نياكان بياندازند و اندكي حسرت دور ماندن از وطن را از اين طريق التيام بخشند.
هركسي، كو دورماند از اصل خويش باز جويد روزگار وصل خــــويش
بايد اذعان كنيم كه اين پيشنهاد اصولي و عقلائي همشهريان دورانديش جهت اگاهي نسل كنوني دور مانده از اصالت نسبي و سببي و تاريخ غبار گرفتة جامعه مان امر بسيار ضروي و سودمندي است. و مي‌تواند تا حد زيادي اوضاع و احوال قوم و تبارمان در قرون گذشته را به آيندگان انتقال بدهد.
لازم به تذكر است كه عدم آشنايي هر جامعه به ميراث فرهنگي و اجتماعي نياكان و زادگانن شان و انقطاع از روابط سببي و نسبي خود، باعث پراكندگي و بي هويتي در سطح اجتماع خواهد بود و برعكس آشنايي با تاريخ و آداب و رسوم و زبان و مليت هر قوم كه اصل و اساس همبستگي است، باعث اتحاد و اتفاق و رشد شخصيت و هويت و معروفيت و غرور ملي گشته اعتماد به نفس فردي را نيز به وجود مي‌آورد.
به همين منظور نگارنده با توجه به خواست و علاقة‌همشهريان عزيز در صدد برآمدم كه شمه‌اي از خاطرات و مسموعات موثق و نوشتارهاي مستند خود را كه از سالهاي دور و دراز جمع‌آوري نموده در اوراق پراكنده يادداشت نموده‌ام، سرهم بندي كرده به صورت مجموعه‌اي به نام «كوله بار خاطرات» تقديم همشهريان علاقمند به وطن بنمايم. تا چه قوبل افتد و چه درنظر آيد.
-
- (تعداد رای: 13)
.jpg)